آسان دانلود

میلاد پر برکت امام سجاد (ع) فرا رسیده است. میلاد سیدالساجدین که اسلام را پس از شهادت امام حسین در عاشورا زنده نگاه داشت و پس از آن هم با دعا و نمازهای طولانی همواره به تبلیغ دین اسلام و تشیع پرداختند. میلاد امام سجاد سرور عبادت کنندگان را تبریک گفته و از شما التماس دعای خیر در این شب های عزیز داریم.
آورده اند که ...
شخصى به نام عسكر - غلام امام جواد علیه السّلام - به نقل از پدرش حكایت می كند: روزى به محضر شریف حضرت علىّ بن موسى الرّضا علیه السّلام شرف حضور یافتم و عرضه داشتم : یاابن رسول اللّه ! چطور در بین اهل بیت رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله فقط امام چهارم ، حضرت علىّ بن الحسین علیهماالسّلام به عنوان «سیّد العابدین » معروف و مشهور گشته است ؟
امام رضا علیه السّلام در جواب فرمود: خداوند متعال در قرآن تصریح نموده است كه بعضى از پیغمبران را بر بعضى از ایشان فضیلت و برترى داده است ؛ و ما اهل بیت رسالت نیز همانند انبیاء عظام صلوات اللّه علیهم مى باشیم .
و سپس افزود: و امّا در رابطه با جدّم ، علىّ بن الحسین علیهماالسّلام ، كه سۆ ال كردى ؛ همانا پدرم از پدران بزرگوارش علیهم السّلام بیان فرموده است:
روزى امام علىّ بن الحسین علیهماالسّلام مشغول نماز بود، كه ناگاه شیطان به صورت یك افعى بسیار هولناكى ، با چشم هاى سرخ از درون زمین آشكار شد و خود را به محراب عبادت آن حضرت نزدیك كرد. ولیكن امام سجّاد علیه السّلام كمترین حسّاسیّتى در برابر آن موجود وحشتناك نشان نداد و ارتباط خود را با پروردگار متعال خود قطع نكرد.
افعى دهان خود را نزدیك انگشتان پاى آن حضرت آورد و آتشى از دهانش ‍ خارج ساخت كه بسیار وحشتناك بود، ولى حضرت با آرامش خاطر و خیالى آسوده به نماز خود ادامه مى داد و توجّهى به آن نداشت .
در همین حال كه شیطان با آن حالت ترسناك مشغول اذیّت و آزار بود، ناگهان تیرى سوزاننده از سمت آسمان آمد و به آن ملعون اصابت كرد. هنگامى كه تیر به او خورد، فریادى كشید و به همان حالت و شكل اوّلیّه خود بازگشت و كنار امام سجّاد، زین العابدین علیه السّلام ایستاد و اظهارداشت:
شما سیّد و سرور عبادت كنندگان هستى ؛ و چنین نامى تنها زیبنده و شایسته شما مى باشد...
و پس از آن شیطان از نزد امام سجّاد علیه السّلام خارج شد و حضرت بدون آن كه به او توجّهى داشته باشد، به نماز و نیایش خود با پروردگار متعال خویش ادامه داد.
همچنین در خـبـر است كه روزى قسمتى از خانه امام سجاد علیه السلام دچار آتش ‍ سوزى شد در حالى كه حضرت به نماز مشغول بودند، اهل خانه فریاد مى زدند: آتش آتش ! اما حضرت مـتـوجـه نـشـدنـد تـا دیـگران به كمك آمدند و آتش را خاموش كردند. بعد از اتمام نماز از حـضـرت پـرسـیـدنـد كـه چـطـور شـمـا از ایـن هـمـه سـر و صـدا غـافـل بـودیـد؟ حـضـرت فـرمـود: آتـش بـزرگ قـیـامـت آن چـنـان مـرا بـه خـود مشغول كرده بود كه از آتش كوچك دنیا غافل ماندم.
در روایـت اسـت كه هنگامی که حضرت امام زین العابدین علیه السلام  به نماز مى ایستاد رنگ مـبـاركـش مـتـغـیـر مـى گـشـت و حـالش نـزد خـداونـد مـانـنـد حـال بـنـدگـان ذلیـل بود. اعضاى بدنش مى لرزید و نمازش مانند كسى بود كه مى داند آخرین نماز را مى خواند.
به نقل از سایت تبیان