آسان دانلود

به نام خداوند بخشنده مهربان خدايا مرا به مجازات و عقوبتت ادب مکن و مکر مکن به من با حيله ات از کجا خيرى بدست آورم اى پروردگار من با اينکه خيرى يافت نشود جز در پيش تو و از کجا نجاتى برايم باشد با اينکه نجاتى نتوان يافت جز به کمک تو نه آن کس که نيکى کند بى نياز است از کمک تو و رحمتت و نه آنکس که بد کند و دليرى بر تو کند و خوشنوديت نجويد از تحت قدرت تو بيرون رود اى پروردگار من ... * * * * * * بوسيله خودت من ترا شناختم و تو مرا برخود راهنمايى کردى و بسوى خود خواندى و اگر تو نبودى من ندانستم که تو کسيتى ستايش خدايى را که مى خوانمش و او پاسخم دهد و اگرچه وقتى مى خواندم بکندى به درگاهش روم و ستايش خدايى را که مى خواهم از او و به من عطا مى کند و اگرچه در هنگامى که او از من چيزى قرض خواهد من بخل کنم و ستايش خدايى را که هرگاه براى حاجتى بخواهم او را ندا کنم و هر زمان بخواهم براى راز و نياز بدون واسطه با او خلوت کنم و او حاجتم را برآورد ستايش خدايى را که جز او کسى را نخوانم و اگر غير او ديگرى را مى خواندم دعايم را مستجاب نمى کرد و ستايش خدايى را که بجز او اميد ندارم و اگر به غير او اميدى داشتم نااميدم مى کرد و ستايش خدايى را که مرا به حضرت خود واگذار کرده و از اين رو به من اکرام کرده و به مردم واگذارم نکرده که مرا خوارکنند و ستايش خدايى را که با من دوستى کند در صورتى که از من بى نياز است و ستايش خدايى را که نسبت به من بردبارى کند تا به جايى که گويا گناهى ندارم پس پروردگار من ستوده ترين چيزها است نزد من و به ستايش من سزاوارتر است خدايا من همه راههاى مقاصد را به سوى تو باز مى بينم و چشمه هاى اميد را بسويت سرشار مى يابم و يارى جستن به فضل تو براى آرزومندانت مباح و بى مانع است و درهاى دعاى بسوى تو براى فريادکنندگان باز است و به خوبى مى دانم که تو براى اجابت شخص اميدوار آماده اى وبراى فريادرسى اندوهگينا مهياى فريادرسى هستى و براستى مى دانم که در پناهندگى به جود و کرمت وخوشنودى به قضا و قدرت عوضى است از جلوگيرى کردن بخيلان و گشايشى است از احتياج بدانچه در دست دنياطلبان است و براستى کوچ کننده به درگاهت راهش نزديک است و مسلما تو از خلق خود در حجاب نشوى مگر آنکه کردارشان ميان آنها و تو حاجب شود و من با مطلبى که دارم قصد تو را کرده و با حاجت خود رو به درگاه تو آوردم و استغاثه ام را به درگاه تو قرار دادم و دعاى تو را دست آويز خود کردم بى آنکه من استحقاق داشته باشم که تو از من بشنوى و نه مستوجب آنم که از من بگذرى بلکه بدان اعتمادى که من به کرم تو دارم و آن اطمينانى که به درستى وعده ات دارم و به خاطر پناهندگيم به ايمان و اعتقادى که بر يگانگى تو دارم و يقينى که به معرفت و شناسايى تو دارم که مى دانم پروردگارى غير تو نيست و معبودى جز تو وجود ندارد يگانه اى که شريکى برايت نيست خدايا تو فرمودى و گفتارت حق و وعده ات راست است (که فرمودى ) ((و درخواست کنيد خدا را از فضلش که براستى او به شما مهربان است )) و رسم تو چنان نيست اى آقاى من که دستور سؤ ال بدهى ولى از عطا و بخشش دريغ نموده و خوددارى کنى و تويى بخشاينده به عطايا بر اهل کشور خود و متوجه بدانها به مهربانى و راءفتت خدايا مرا در خردسالى در نعمتها و احسان خويش پروريدى و در بزرگى نامم را بر سر زبانها بلند کردى پس اى که در دنيا مرا به احسان و فضل و نعمتهاى خود پروريدى و براى آخرتم به عفو وکرم اشارت فرمودى اى مولاى من شناساييم به تو راهنماى من بسوى تو است و محبتى که به تو دارم شفيع من است به درگاهت و من از راهنمايى کردن اين دليلم بسوى تو مطمئنم و از پذيرفتن شفيعم از جانب تو آسوده خاطرم مى خوانمت اى آقاى من به زبانى که گناه لالش کرده پروردگارا با تو راز گويم بوسيله دلى که جنايت به هلاکتش کشانده مى خوانمت اى پروردگار من هراسان و خواهان و اميدوار و ترسان اى مولاى من هنگامى که گناهانم را مشاهده مى کنم هراسان شوم و چون بزرگوارى تو را بينم به طمع افتم خدايا اگر بگذرى بهترين مهرورزى و اگر عذاب کنى ستم نکرده اى ، دليل و بهانه من اى خدا در اينکه دليرى کنم در سؤ ال کردن از تو با اينکه رفتارم خوشايند تو نيست همان جود و کرم تو است و ذخيره من در سختيم با بى شرمى من همان راءفت و مهربانى تو است و براستى اميدوارم که نوميد مکنى ميان اين وآ ن آروزيم را پس اميدم را صورت عمل ده و دعايم را شنيده گير اى بهترين کسى که خوانندگان بخوانندش و برتر کسى که اميدواران بدو اميد دارند اى آقايم آرزويم بزرگ و عملم زشت است پس تو از عفو خويش به اندازه آرزويم به من بده و مرا به بدترين عملم مؤ اخذه مکن زيرا کرم تو برتر است از مجازات گنهکاران و بردباريت بزرگتر است از مکافات تقصيرکاران و من اى آقايم به فضلت پناهنده گشته و از تو بسوى خودت گريخته ام و خواستارم آنچه را وعده کردى از چشم پوشى نسبت به کسى که خوش گمان به تو است ، من چه ام پروردگارا؟ و چه اهميتى دارم ؟ مرا به فضل خويش ببخش با عفو خود بر من نيکى کن و منت گذار، پروردگارا مرا به پوشش خود بپوشان و به کرم ذاتت از سرزنش کردن من درگذر پس اگر ديگرى جز تو بر گناهم آگاه مى شد آن گناه را انجام نمى دادم و اگر از زود به کيفر رسيدن مى ترسيدم باز هم خوددارى مى کردم و اينکه با اين وصف گناه کردم نه براى آن بود که تو سبکترين بينندگانى و يا بى مقدارترين مطلعين هستى بلکه براى آن بود که تو اى پروردگار من بهترين پوشندگان و حکم کننده ترين حاکمان و گرامى ترين گراميان و پوشاننده عيوب و آمرزنده گناهانى گناه را به کرمت مى پوشانى و کيفر را به واسطه بردباريت به تاءخير اندازى پس تو را ستايش سزا است بر بردباريت پس از دانستن و بر گذشتت پس از توانايى داشتن و همين گذشت تو از من مرا وادار کرده و دلير ساخته بر نافرمانيت و همان پرده پوشيت بر من مرا به بى شرمى واداشته و همان معرفتى که من به فراخى رحمتت دارم و بزرگى عفوت مرا بدست زدن به کارهاى حرام شتابان مى کند اى بردبار اى بزرگوار اى زنده و اى پاينده اى آمرزنده گناه اى پزيرنده گناه اى بزرگ نعمت اى ديرينه احسان کجاست پرده پوشى زيبايت ؟ کجاست گذشت بزرگت ؟ کجاست گشايش نزديکت ؟ کجاست فريادرسى فوريت ؟ کجاست رحمت وسيعت ؟ کجاست عطاهاى برجسته ات ؟ کجاست بخششهاى دلچسبت ؟ کجاست نيکى هاى شايانت ؟ کجاست فضل عظيمت ؟ کجاست نعمت بزرگت ؟ کجاست احسان ديرينه ات ؟ کجاست کرمت ؟ اى کريم بدان (چه گفتم ) و به محمد و آل محمد مرا نجات ده و به رحمتت خلاصم کن اى نيکو اى نيکو بخش اى نعمت ده اى زياده بخش چنان نيست که من براى نجات از عقاب تو به کارهامان تکيه کنم بلکه به فضلى که بر ما دارى تکيه زنم زيرا تو اهل تقوى و شايسته آمرزشى آغاز کنى به احسان از روى نعمت بخشى و گذشت کنى از گناه از روى کرم و بزرگوارى و با اين وضع ما ندانيم کداميک را سپاس گوييم : آن نيکيها که پراکنده کنى يا زشتيها که بپوشانى يا بزرگ آزمايشت و شايستگى نعمتت يا آن همه چيزهايى که ما را از آن نجات داده و عافيت دادى اى دوست کسى که با تو دوستى کند و اى نور ديده کسى که پناه به تو آرد و از ديگران ببرد تويى نيکوکار و ماييم گنهکار پس درگذر اى پروردگار از زشتيهاى ما به نيکيهاى خود و کدام نادانى است اى پروردگار که جود تو فرايش نگيرد و چه روزگارى درازتر از زمان بردبارى تو است و چه ارزشى دارد اعمال ما در جنب نعمتهايت و چگونه زياد بشمريم اعمال (بدمان ) را که بتوانيم آنها را برابر با کرم تو کنيم بلکه چگونه ممکن است ميدان بر گنهکاران تنگ شود با آن رحمت وسيعت که ايشان را فراگرفته اى وسيع آمرزش اى دو دستت به رحمت باز سوگند به عزتت اى آقاى من اگرچه برانيم من از در خانه ات برنخيزم و از تملق و چاپلوسيت دست برندارم چون اطلاع از جود و کرمت پيدا کرده ام و تويى کننده هرچه بخواهى عذاب کنى هرکه را خواهى بهرچه خواهى بهرطور که خواهى و رحم کنى هر که را خواهى بهرچه خواهى هرطور که خواهى بازپرسى از کار تو نشود و نزاعى در فرمانرواييت رخ ندهد و شريکى در کارت نباشد و ضدّيتى در حکمت نباشد و کسى نيست که در تدبير تو بر تو اعتراض کند آفرينش و دستور از تو است برتر است خدا پروردگار جهانيان پروردگارا اين جايگاه کسى است که به تو روى آورده و به کرمت پناه جسته و به احسان و نعمتت خو گرفته و تويى بخشاينده اى که تنگ نايد عفوت و کاهش نيابد فضل و بخششت و کم نگردد مهر و رحمتت و ما بدان چشم پوشى ديرينه و فضل عظيمت و رحمت پهناورت اعتماد کرده ايم آيا چنان مى بينى پروردگارا که برخلاف گمانهاى ما رفتار کنى يا آرزوهايمان نوميد کنى ؟ هرگز! اى کريم چون ما چنين گمانى به تو نداريم و طمع ما درباره تو اينگونه نيست پروردگارا براستى ما درباره تو آرزوى دراز و بسيارى داريم براستى ما نسبت به تو اميد بزرگ و زيادى داريم ، تو را نافرمانى کرديم ولى اميدواريم که تو بپوشانى بر ما و خوانديم تو را و اميدواريم که تو اجابت کنى مارا پس اميد ما را تحقق بخش اى مولاى ما که براستى ما مى دانيم که به اعمالمان مستوجب چه (پاداشى ) هستيم ولى علم تو درباره ما و علم ما درباره تو اين است که ما را از درگاهت نرانى و اگرچه ما مستوجب رحمت تو نيستيم ولى تو شايسته آنى که بر ما بخشش کنى و بر گنهکاران به فضل وسيعت توجه فرمايى پس بر ما منت گذار بدانچه تو شايسته آنى و بر ما جود کن که ما نيازمند عطاى توييم اى آمرزنده به نور تو راه يافتيم و به فضل تو بى نيازى جستيم و به نعمت تو صبح و شام کرديم گناهان ما پيش روى تو است که ما از آنها آمرزش خواهيم و بسويت توبه کنيم تو با نعمتهايت بر ما دوستى کنى و ما به گناهان با تو معارضه و برابرى کنيم خير تو بر ما نازل گردد و در برابر شرّ ما بسوى تو بالا آيد و تو هميشه تا بوده و هست پادشاه بزرگوار و کريمى بوده اى که از جانب ما کارهاى زشت بسوى تو آيد ولى آنها جلوگيريت نکند از اينکه ما را به نعمتهاى خود فراگيرى و خود بر ما تفضل کنى پس منزهى تو که چقدر بردبارى و چه بزرگ و کريمى چه در آغاز (نعمت ) و چه در ادامه آن نامهايت مقدس و ستايشت ارجمند است و کارها و رفتارت گرانبها است فضل تو اى معبود من وسيعتر و بردباريت بزرگتر از آنست که مرا به کردار و گناهم بسنجى از من درگذر درگذر درگذر اى آقاى من ... آقاى من ... آقاى من خدايا ما را به ذکر خود مشغول کن و از خشمت پناهمان ده و از عذابت امانمان ده و از بخششهايت روزيمان گردان و از فضل خود بر ما انعام کن و روزى ما کن حج خانه ات و زيارت قبر پيامبرت را که درود تو و رحمت و آمرزش و خوشنوديت بر او و بر خاندانش باد که براستى تو به خلق نزديکى و اجابت کننده دعايى و عمل به طاعتت را روزى ما گردان و بر کيش خودت و روش پيامبرت - که درود تو بر او و آلش باد - ما را بميران خدايا بيامرز مرا و پدر و مادرم را و برايشان رحم کن چنانچه مرا در کودکى پروريدند و پاداششان بده در برابر نيکى به نيکى و در مقابل بديها به آمرزش خدايا بيامرز مردان و زنان باايمان را چه زندگانشان و چه مردگانشان را و پيوند ده ميان ما و ايشان را در نيکيها خدايا بيامرز زنده ما و مرده ما و حاضر ما و غائب ما، مرد ما و زن ما را؛ کوچک ما و بزرگ ما را، آزاد ما و برده ما را، دروغ گفتند برگشتگان از خدا و گمراه شدند گمراهى دورى و زيان کردند زيان آشکارى خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و کارم را ختم به خير کن و کفايت کن آنچه انديشه ام را به خود مشغول کرده از کار دنيا و آخرتم و مسلط مکن بر من کسى را که به من رحم نکند و بنه بر من از نزد خود نگهبانى هميشگى و از من نعمتهاى شايسته خود را که به من داده اى سلب مفرما و از فضل خويش روزى فراخ و حلال و پاکى براى من روزى گردان خدايا به نگهبانى خود مرا نگهبانى فرما و به حفظ خود حفظم کن و در حمايت خود نگاهداريم کن و روزى من کن حج خانه محترمت را در اين سال و در هر سال و زيارت قبر پيغمبرت و قبور ائمه عليهم السلام را و محرومم مکن پروردگارا از زيارت اين مشاهد شريفه و زيارتگاههاى گرامى خدايا توبه ام ده تا نافرمانيت نکنم و به دلم انداز کار نيک را و عمل بدان و ترست را در شب و روز تا هنگامى که در اين دنيا زنده ام دارى اى پروردگار جهانيان خدايا من هر زمان پيش خود گفتم که ديگر مهيا و مجهز شده ام و برخاستم براى خواندن نماز در برابرت و با تو به راز پرداختم تو بر من چُرت و پينکى را مسلط کردى در آن هنگامى که داخل نماز شدم و حال مناجات را از من گرفتى در آن وقتى که به راز و نياز پرداختم ، مرا چه شده است که هرگاه با خود گفتم باطن و درونم نيکو شده و نزديک شده از مجالس توبه کنندگان مجلس من ، گرفتارى و پيش آمدى برايم رخ داده که پايم لغزش پيدا کرده و ميان من و خدمتگذاريت حائل گشته اى آقاى من شايد مرا از دَرِ خانه ات رانده اى و از خدمتت دورم کرده اى يا شايد ديده اى سبک شمارم حقّت را پس دورم کرده اى يا شايد ديده اى از تو رو گردانده ام پس خشمم کرده اى يا شايد مرا در جايگاه دروغگويانم ديده اى پس رهايم کرده اى يا شايد ديده اى سپاسگزار نعمتهايت نيستم پس محرومم ساخته اى يا شايد مرا در مجلس علماء نيافته اى پس خوارم کرده اى يا شايد مرا در زمره غافلانم ديده اى پس از رحمت خويش بى بهره ام کرده اى يا شايد مرا ماءنوس با مجالس بيهوده گذرانم ديده اى پس مرا به آنها واگذاشته اى يا شايد دوست نداشتى دعايم را بشنوى پس از درگاهت دورم کرده اى يا شايد به جرم و گناهم کيفرم داده اى يا شايد به بى شرميم مجازاتم کرده اى پس اگر از من بگذرى پروردگارا بجاست چون بسيار اتفاق افتاده که از گنهکاران پيش از من گذشته اى زيرا کرم تو پروردگارا برتر از کيفر کردن تقصيرکاران است و من پناهنده به فضل توام و از ترس تو بسوى خودت گريخته ام و درخواست انجام وعده ات را در چشم پوشى از کسى که خوش گمان به تو است دارم خدايا تو فضلت و سيعتر و بردباريت بزرگتر از آنست که مرا به کردارم بسنجى يا اينکه مرا به خطايم بلغزانى و چه هستم من اى آقاى من و چه ارزشى دارم ؟ مرا به فضل خويش ببخش اى آقاى من و بر من با عفو خود نيکى کن و با پرده پوشيت بپوشانم و درگذر از سرزنش کردنم به بزرگوارى ذاتت آقاى من من همان بنده خردسالى هستم که پروريدى و همان نادانى هستم که دانايش کردى و همان گمراهى هستم که راهنماييش کردى و همان پستى هستم که بلندش کردى و همان ترسانى هستم که امانش دادى و گرسنه اى هستم که سيرش کردى و تشنه اى هستم که سيرابش کردى و برهنه اى هستم که پوشانديش و ندارى هستم که دارايش کردى و ناتوانى هستم که نيرومندش کردى و خوارى هستم که عزيزش کردى و دردمندى هستم که درمانش کردى و خواهنده اى هستم که عطايش کردى و گنهکارى هستم که گناهانش را پوشاندى و خطاکارى هستم که از او گذشتى و اندکى هستم که بسيارش کردى و خوارشمرده اى هستم که ياريش کردى و آواره اى هستم که جا و ماءوايش دادى منم پروردگارا آن کسى که در خلوت از تو شرم نکردم و در آشکارا هم رعايت تو را نکردم منم صاحب مصيبتها و ماجراهاى بزرگ منم کسى که بر آقاى خود دليرى کرده منم کسى که نافرمانى برپادارنده آسمانها را کرده ام منم کسى که براى نافرمانيهاى بزرگى که کرده ام رشوه داده ام منم آن کسى که هرگاه نويد گناهى رابه من مى دادند بسويش شتابان مى رفتم منم که مهلتم دادى ولى من به خود نيامدم و بر من پوشاندى ولى من شرم نکردم و نافرمانيها کردم و از حدّ گذراندم و از چشم خود مرا انداختى و من اعتنا نکردم پس باز هم به بردباريت مهلتم دادى و به پرده پوشيت مرا پوشاندى تا بدانجا که گويا از ياد من بيرون رفتى و از کيفرهاى گناهان مرا دور داشتى تا به حدى که گويا از من شرم کردى خدايا در هنگام گناه که من نافرمانيت کردم نه از باب اين بود که پروردگاريت را منکر بودم و يا دستورت را سبک شمردم و يا خود را در معرض کيفرت درآوردم و يا تهديدهاى تو را بى ارزش فرض کردم بلکه گناهى بود که پيش آمد و نفس سرکش نيز آنرا آراست و هواى نفس نيز چيره شد و بدبختى هم کمک کرد و پرده آويخته (پرده پوشى تو) هم مرا مغرور کرد و در نتيجه تا آنجا که مى توانستم در نافرمانى و مخالفت تو کوشيدم ولى اکنون کيست که از عذاب تو مرا نجات دهد و از دست دشمنان در فرداى قيامت چه کسى خلاصم کند و به ريسمان چه کسى چنگ زنم اگر تو رشته خود را از من قطع کنى پس چه رسوايى است براى من بر آنچه نامه تو از عمل من شماره و احصاء کرده که اگر اميد من به کرمت و وسعت رحمتت نبود و از نااميد شدن بازم نمى داشتى به محض آنکه به ياد آنها مى افتادم يکسره نااميد مى شدم اى بهترين کسى که خواندش خواننده اى و برترين کسى که اميدش دارد اميدوارى خدايا به پيمان اسلام به درگاهت توسل جويم و به حرمت قرآن بر تو اعتماد کنم و به دوستى و محبتى که به پيامبر امّى قرشى هاشمى عربى تهامى مکى مدنى دارم اميد تقرب به تو را دارم پس تو انس ايمانى مرا مبدّل به وحشت مکن و پاداشم را پاداش آن کس که جز تو را پرستيده قرار مده زيرا مردمى بودند که به زبان ايمان آوردند تا بدان وسيله خون خود را حفظ کنند و بدين مقصود هم رسيدند ولى ما به دل و زبان به تو ايمان آورديم تا از ما بگذرى پس ما را هم به مقصودمان برسان و اميدت را در دلهاى ما ثابت و محکم فرما و منحرف مساز دلهاى ما را پس از آنکه هدايتمان کردى و ببخش بما از نزد خود رحمتى که براستى تويى بسيار بخشنده به عزتت سوگند اگر برانيم من هرگز از در خانه ات برنخيزم و دست از تملق و چاپلوسيت برندارم چون شناسايى کرمت و رحمت وسيعت به دلم الهام شده ، بنده به نزد چه کسى رود جز به درگاه مولايش و مخلوق به که پناهنده شود جز به خالقش خدايا اگر مرا به زنجير و بند گرفتارم کنى و بازدارى از من عطايت را در ميان انظار مردم و رسواييهايم را به چشم بندگانت آرى و دستور بردنم را بسوى دوزخ صادر کنى و ميان من و نيکان حائل گردى من هرگز اميدم را از تو قطع نخواهم کرد و آرزومنديم را از عفو تو بازنگردانم و بيرون نرود محبتت از دلم و من نعمتهايى که در دنيا به من دادى و پرده پوشيهايت را فراموش نمى کنم اى آقاى من محبت دنيا را از دلم بيرون کن و جمع کن ميان من و ميان (پيامبرت حضرت ) مصطفى و آلش برگزيدگان خلقت و خاتم پيمبران محمد صلى الله عليه و آله و مرا به درجه توبه و بازگشت بسويت برسان و ياريم ده به گريه کردن بر خويشتن زيرا که من عمرم را به امروز و فردا کردن و آرزوها گذراندم و درآمده ام در جايگاه نااميدان از خير خودم پس کيست که بدحال تر از من باشد اگر من بر اين حال بسوى قبرم منتقل گردم زيرا که آماده اش نکرده ام براى خوابيدنم و فرش نکرده ام آنرا به عمل صالح براى آرميدنم و چرا گريه نکنم در صورتى که نمى دانم به چه سرنوشتى دچار گردم من نفس خود را چنان بينم که با من نيرنگ زند و روزگارم را که مرا بفريبد در حالى که مرگ بالهاى خود را بر سرم گسترده پس چرا گريه نکنم ؟ گريه کنم براى جان دادنم گريه کنم براى تاريکى قبرم گريه کنم براى تنگى لحدم گريه کنم براى سؤ ال نکير و منکر از من گريه کنم براى بيرون آمدنم از قبر برهنه و خوار که بار سنگينم را به پشتم بار کرده يکبار از طرف راستم بنگرم و بار ديگر از طرف چپ و هريک از خلايق را در کارى غير از کار خود ببينم براى هر يک از آنها در آن روز کارى است که به خود مشغولش دارد چهره هايى در آن روز گشاده و خندان و شادمانند و چهره هايى در آن روز غبارآلود است و سياهى و خوارى آنها را فراگرفته اى آقاى من بر تو است تکيه و اعتماد و اميد و توکلم و به رحمت تو آويخته ام ، به رحمت خود رسانى هرکه را خواهى و به کرامتت راهنمايى کنى هر که را دوست دارى پس ستايش تو را است بر اينکه دلم را از آلودگى شرک پاک کردى و براى تو است ستايش براى باز کردنت زبانم را، آيا به اين زبان کُندم سپاس تو را گويم يا با نهايت کوششم در کردارم تو را خوشنود سازم ؟ و چه ارزشى دارد زبانم پروردگارا در برابر سپاس تو و چه ارزشى دارد کردارم در کنار نعمتهايت و احسانى که به من کردى خدايا براستى بخشش تو آرزويم را گسترانيد و شکر تو کردارم را پذيرفت آقاى من اشتياق من بسوى تو است و هراسم از تو است و آرزو و اميدم بسوى تو است و آرزويم مرا بسوى تو کشانده و همتم اى خداى يگانه من بدرگاه تو نشيمن کرده و در آنچه پيش تو است (جامه ) شوقم (دامن ) گسترده و اميد خالص و ترسم تنها از تو است و به تو محبتم انس گرفته و دست به جانب تو انداخته ام و به ريسمان اطاعت تو بند کردم ترسم را اى مولاى من به ياد تو دلم زنده است و به راز و نياز تو سوزش ترسم را تسکين بخشم پس اى مولاى من و اى آرزويم و اى آخرين سرحد خواسته ام ميان من و گناهم را که مانع از ملازمت اطاعت تو است جدايى بينداز و اين خواهشى که من از تو مى کنم به خاطر همان اميد ديرينه ايست که به تو دارم و براى آن طمع بزرگى است که درباره ات دارم که تو راءفت و مهربانى را براى بندگانت بر خود فرض کرده اى پس امر و فرمان از آن تو است يگانه اى که شريک ندارى و خلائق همگى جيره خوار تو و در قبضه اقتدار تو و خاضع درگاه تواءند برترى اى پروردگار جهانيان خدايا به من رحم کن در آن هنگامى که حجت و دليلم قطع شود و زبانم از پاسخ تو لال گردد و هوش در هنگام بازپرسيت از سرم بپرد پس اى بزرگ اميدم مرا نوميد مکن در آن هنگام که سخت نيازمندم و به خاطر نادانيم مرا از درگاهت مران و براى کم طاقتيم مهرت را از من بازمدار به خاطر نيازى که دارم به من بده و براى ناتوانيم به من رحم کن اى آقاى من بر تو است اعتماد و تکيه و اميد و توکل من و مهر تو است دستاويزم و به آستان تو بار (حاجت ) اندازم و به جود تو خواهشم را جويم و به کرم تو اى پروردگار من دعايم را آغاز کنم و از پيش تو اميد رفع نياز و احتياج خود را دارم به توانگرى تو جبران نداريم کنم و زير سايه عفو تو بپا ايستم و به جود و کرم تو ديده بگشايم و به نيکى تو چشم دوزم پس مرا به آتش مسوزان با اينکه مرکز آرزوى منى و در دوزخم سکونت مده که تو نور چشم منى اى آقاى من گمان مرا به احسان و نيکيت دروغ و بى اصل مکن زيرا تو مورد اطمينان محکم منى و از پاداش نيکيت محرومم مساز که تو به ندارى من آشنايى خدايا اگر مرگم نزديک شده ولى کردارم مرا به تو نزديک نکرده من اعتراف به گناهم را وسيله عذر خويش به درگاهت قرار دهم خدايا اگر درگذرى کيست که سزاوارتر از تو به گذشت باشد و اگر عذاب کنى پس کيست که در حکم عادل تر از تو باشد رحم کن در اين دنيا به غربتم و هنگام مرگ به غمزدگيم و در قبر به تنهاييم و در لحد به وحشت و بى کسيم و هنگامى که در برابرت به پاى حسابم آورند به خوارى جايگاهم رحم کن و بيامرز براى من آنچه از کردارم که بر مردم پوشيده مانده و ادامه بده برايم آنچه را که بدان مرا پوشاندى و در آن حال که در بستر مرگ افتاده و دستهاى ياران مرا به اين سو و آن سو کنند بر من رحم کن و در آن حال که روى سنگ غسالخانه دراز کشيده ام و همسايگان شايسته ام به اينطرف و آنطرف مى گردانند بر من تفضل کن و هنگامى که خويشان اطراف جنازه ام را بر دوش گرفته اند با من مهربانى فرما وهنگامى که تک و تنها در ميان گودال قبر بر تو وارد شوم بر من بخشش کن و به غربت من در آن خانه تازه و نو رحم کن بطورى که بجز تو انس نگيرم اى آقاى من اگر مرا به خودم واگذارى هلاک گردم آقاى من پس به که استغاثه کنم اگر تو لغزشم را ناديده نگيرى و به که پناه برم اگر عنايت تو را در آرامگاهم از دست بدهم و به که ملتجى گردم اگر تو غمم را برطرف نکنى ، آقاى من که را دارم و که بر من رحم کند اگر تو بر من رحم نکنى و فضل که را آرزو کنم در روز نيازمنديم اگر فضل تو را گم کنم و بسوى چه کسى از گناهانم بگريزم در آن هنگام که عمرم بسر رسد اى آقاى من مرا با اينکه به تو اميدوارم معذب مفرما خدايا اميد مرا تحقق بخش و ترسم را امان بخش زيرا در اين گناهان بسيار اميدى جز به عفو تو ندارم اى آقاى من از تو خواهم چيزى را که شايسته آن نيستم و تو شايسته پرهيزکارى هستى و اهل آمرزشى پس بيامرز مرا و از نظر مرحمت خود جامه اى بر من بپوشان که گناهانم را بپوشاند و آنها را برايم بيامرز و مورد مؤ اخذه قرارم مده که تو داراى منتى ديرينه و چشم پوشى بزرگ و گذشت بزرگوارى هستى خدايا تويى که فيض خود را حتى بر آنکه درخواست نکند و بر منکران پروردگاريت فروريزى پس چگونه نسبت به کسى که از تو درخواست کند و يقين داند که جهان خلقت از تو و کار بدست تو است ؟ برترى و والايى اى پروردگار جهانيان ، اى آقاى من بنده ات به درگاهت آمده و تنگدستى او را پيش روى تو واداشته و به وسيله دعاى خود در خانه احسان تو را مى کوبد پس آن روى بزرگوارت را از من بر مگردان و آنچه گويم از من بپذير زيرا من به اين دعا تو را خواندم و اميدوارم که بازم مگردانى چون آشنايى کاملى به مهر و راءفت تو دارم خدايا تويى که درمانده و سؤ ال پيچت نکند سائلى و بخشش و عطا از تو نکاهد تو چنانى که خود گويى و بالاتر از آنى که ما گوييم خدايا من از تو خواهم صبرى نيکو و گشايشى نزديک و گفتارى راست و پاداشى بزرگ از تو خواهم پروردگارا هرچه خير و خوبى است چه آنچه مى دانم و چه آنچه را نمى دانم خواهم از تو خدايا از بهترين چيزى که بندگان شايسته ات خواهند اى بهترين درخواست شدگان و اى بخشنده ترين عطابخش عطاکن به من خواسته ام را در مورد خود و خانواده و پدر و مادر و فرزندان و بستگان و برادران دينيم و زندگيم را خوش و فراخ گردان و مردانگيم را آشکار ساز و تمام حالات مرا اصلاح کن و بگردانم از کسانى که عمرش را طولانى و کردارش را نيکو و نعمتت را بر او تمام کرده و از او خوشنود گشته اى و زندگى پاکيزه اى به او بخشيده اى که در ميان پابرجاترين خوشى و وسيعترين کرامت و کاملترين زندگانى روزگار بسر مى برد و براستى تو هرچه را بخواهى انجام دهى ولى جز تو کسى نتواند هرچه خدا خواهد انجام دهد خدايا مرا به ذکر مخصوص خود مخصوصم دار و آنچه را من بوسيله آن در تمام ساعات و دقايق روز و شب وسيله تقرب درگاهت قرار دهم خودنمايى و شهرت طلبى و سرکشى و گردن فرازى قرار مده و مرا از فروتنان درگاهت قرارم بده خدايا به من عطا فرما وسعت در روزى ، و امنيت در وطن ، و چشم روشنى در خاندان و مال و اولاد و پايدار ماندن نعمتهايى که در پيش من دارى و تندرستى و نيرويى در بدن و سلامتى در دين و هميشه تا زنده ام مرا به طاعت خود و اطاعت پيامبرت محمد صلى الله عليه وآله وادار کن و بگردانم از پرنصيب ترين بندگانت در هر خيرى که نازل کرده و در ماه رمضان در شب قدر نازل گردانى و آنچه را در هر سال نازل گردانى از مهرى که بگسترانى و تندرستى که بپوشانى و بلاهايى که بازگردانى و کارهاى خيرى که بپذيرى و زشتيهايى را که از آنها درگذرى و روزيم کن حج خانه کعبه را در اين سال و در هر سال و روزيم ده روزى فراخى از فضل وسيع خود و بديها را اى آقايم از من دور کن و بدهى ها و مظلمه هايى که به گردن دارم از من ادا فرما بطورى که به خاطر چيزى از آنها ناراحت نباشم و گوش و چشم دشمنان و حسودان و ستمکارانم را بر من ببند و بر ايشان ياريم ده و ديده ام را روشن کن و دلم را شاد گردان و برايم از اندوه و غمم فرج و گشايشى قرار ده و هرکه را از تمامى خلقت که اراده سوئى نسبت به من دارد زير پاى من قرارش ده و کفايت کن مرا از شرّ شيطان و شرّ سلطان و بديهاى کردارم و پاکم کن از گناهان همگى ، و از آتش دوزخ بوسيله عفو خود پناهم ده و به رحمت خويش داخل بهشتم گردان و از حوريه هاى بهشتى به فضل خود به همسريم درآور و ملحقم کن به دوستان شايسته ات محمد و آلش آن نيکان پاک پاکيزه و برگزيده درودهاى تو بر ايشان و بر جسدهاشان و بر ارواحشان و رحمت خدا و برکاتش اى خداى من و آقاى من سوگند به عزت و جلالت اگر مرا در مورد گناهان بازخواست کنى من نيز تو را به عفو و گذشتت مطالبه مى کنم و اگر به پستى ام مرا مؤ اخذه کنى من هم به کرمت تو را مطالبه مى کنم و اگر به دوزخم ببرى به دوزخيان گزارش مى دهم که دوستت دارم اى خداى من و آقاى من اگر نيامرزى مگر دوستانت و پيروانت را پس به که پناه برند گناهکاران و اگر اکرام نکنى مگر نسبت به وفادارانت پس به که استغاثه کنند بدکرداران خدايا اگر به دوزخم ببرى اين کار موجب خوشحالى دشمنت گردد و اگر به بهشتم ببرى موجب خوشحالى پيامبرت بشود و من به خدا سوگند مسلّما مى دانم که خوشحال شدن پيامبرت را بيشتر از خوشحال شدن دشمنت دوست دارى خدايا از تو مى خواهم که دلم را پرکنى از محبت و ترس از خودت و تصديق به کتابت و ايمان به خودت و هراس و انديشه از خود و اشتياق بسوى خود اى صاحب جلال و بزرگوارى مرا دوستدار لقاى خويش کن و نيز لقاى مرا دوست بدار و در لقاء خود براى من آرامش و گشايش و کرامتى قرار ده خدايا مرا به شايستگان از مردم گذشته ملحق کن و از شايستگان باقيمانده قرارم ده و به راه شايستگانم ببر و کمکم ده بر مخالفت با هواى نفسم بدانچه کمک دادى شايستگان را بر مخالفتشان با هواى نفس و ختم کن کارم را به نيکوترين کارهايم و پاداشم را از آن کار به رحمت خود بهشت قرار ده و کمکم ده در آنچه به من داده اى که در کار صالح بکار بندم و ثابت قدمم دار و بازم مگردان به بديهايى که از آن نجاتم داده اى اى پروردگار جهانيان خدايا از تو خواهم ايمانى که انتهايش ملاقات تو باشد و تا زنده ام دارى به همان ايمان زنده ام دار و چون بميرانيم بر همان ايمان بميرانم و چون برانگيزيم بر همان ايمان برانگيزم و پاک کن دلم را از رياء و شک و خودنمايى در دينت تا در نتيجه عملم خالص براى تو باشد خدايا به من عنايت کن بصيرتى در دينت و فهمى (در شناختن ) حکمت و درک خاصى در فهم علمت و دو سهم از رحمتت و پرهيزکارى آنچنانى که مرا از گناهانت بازدارد و رويم را به نور خود سفيد گردان و شوقم را بدانچه پيش تو است قرار ده و در راه خود و بر کيش پيامبرت صلى الله عليه وآله بميرانم خدايا به تو پناه مى برم از کسالت و سستى و اندوه و ترس و بِخالَت و بى خبرى و سنگدلى و بيچارگى و فقر و ندارى و از هر بلا و هرزگى هر چه آشکار باشد از آنها و هر چه پنهان و پناه مى برم به تو از نفسى که قانع نباشد و شکمى که سير نشود و دلى که نهراسد و دعايى که پذيرفته نشود و کارى که سود ندهد و پناه مى برم اى پروردگارم در مورد خويشتن و دين و مال و همه آنچه به من روزى کرده اى از شيطان رانده درگاهت که براستى تو شنواى دانايى خدايا کسى نيست که مرا از تو درپناه خود گيرد و جز تو پناهگاهى نيابم پس مرا در چيزى از عذاب خود قرارم مده و مرا به هلاکت و عذاب دردناک بازمگردان خدايا عملم را بپذير و نامم را بلند کن و درجه ام را بالا بر و گناهم را بريز و به خطايم مرا ياد مکن و پاداش اين مجلس مرا و پاداش گفتارم را و پاداش دعايم را خوشنودى خودت و بهشت قرار ده و بده به من اى پروردگار من تمام آنچه را از تو خواستم و از فضل خويش بر من بيفزا که من براستى بسويت مشتاقم اى پروردگار جهانيان خدايا تو خود در کتابت قرآن براى ما نازل فرمودى که ما گذشت کنيم از کسى که به ما ستم کرده و ما به خودمان ستم کرديم پس از ما درگذر که تو از ما سزاوارتر بدين کار هستى و به ما دستور دادى که هيچ خواهنده اى را از دَرِ خانه مان بازنگردانيم و من بصورت خواهندگى به درگاهت آمده ام و بازم مگردان جز با روا شدن حاجتم و به ما دستور دادى که نسبت به بردگانمان احسان و نيکى کنيم و ما بردگان توييم پس ما را از آتش دوزخ آزاد فرما اى پناهم در هنگام اندوه و غم اى فريادرسم در هنگام سختى به درگاه تو زارى کنم و به تو استغاثه کنم و به تو پناه آرم و به ديگرى پناه نبرم و گشايش نخواهم جز از تو پس تو به فريادم برس و گشايشى در کارم بده اى که اسير و گرفتار را آزاد کنى و از گناه بسيار بگذرى طاعت اندک را از من بپذير و از گناه بسيارم بگذر که براستى تو مهربان آمرزنده اى خدايا از تو خواهم ايمانى که هميشه دلم با آن همراه گردد و يقينى راست و کامل که بدانم مسلما چيزى به من نرسد جز آنکه بر من نوشته اى و خوشنودم کن در زندگى به همانکه نصيبم کرده اى اى مهربانترين مهربانان